Словарь української мови (1924)/панцерний

Словарь української мови
Борис Грінченко
П
панцерний
Берлін: Українське слово, 1924

Панце́рний, а, е. 1) Панцерный, броненосный. 2) — військо. Кирасиры. Кличе пишний пан Єрема перед себе Голку, — молодого отамана панцерного полку. К. Досв. 146. Панцерні бояре К. ЦН. 290.