вичь кн҃зь Иѡан Борисовичь Києвъскии. кн҃зь Глебъ С҃тославичь Смоленскыи. кн҃зь Левъ Коръꙗдовичь брать єго кн҃зь Семень. кн҃зь Михаило Подберезъкы. и брать єго кн҃зь Ѡлександро. кн҃зь Михаило Даниловичь. брать єго кн҃зь Дмитреи. кн҃зь Феѡдоръ. Патрыкиєвичь Волыньскыи кн҃зь Ꙗмонтовичь. кн҃зь Їѡан Юрєвичь Бельскыи. кн҃зь Выспытко Краковъскыи.
Y wpokoiwszy zemlu Żomoyckuiu ot Nemcow, y poszoł na kniazi Ruskija, y pryde napered k horodu Wołodymiru, y kniaź Wołodymir Wołodymerski sobrawszysia, z ludmi swoimi, y wczyni boy lut, z kniaźem welikim Gidyminom. Y pomoże Boh welikomu kniaziu Gidyminu, iż kniazia Wołodymera Wołodymerskoho samoho wbił i rat' ieho wsiu pobił, i horod Wołodymir wozmet.
Y potom poyde na kniazia Lwa Łuckoho, y kniaź Lew usłyszał, szto kniazia Wołodymira Litwa wbiła, y horod Wołodymir wziali, y on ne smeł protywu staty iemu, y pobeżyt do kniazia Romana do ziata swoieho ku Brańsku; a kniaźi Bojare Wołynskiie, bili czołom welikomu kniaziu Gidyminu, aby w nich panował y hospodarem był, a zemli ich ne kaził, y kniaź weliki Gidymin ukrepiwszy ich prysiahoju, y ostawiwszy namestnikow swoich w nich, y tam nacznet kniażyty, a potom na zimu szoł do Berestia, wsi wojska swoi rozpustył, a sam w Beresty zimował, y skoro welik den minuł, y on sobrawszy wsi swoi siły Litowskij, Żomoytskij i Ruskij, y na druhoy nedeli po welice dni, poyde na kniazia Stanisławla Kijewskoho, y pryszoł wozmet horod Wruczey, y horod Żytomir, i kniaź Stanisławl Kijewski, obosławszysia z kniaźem Olhom Peresławlskim, y z kniaźem Romanom Brańskim, y z kniaźem Lwom Wołyńskim, kotoroho kniaź weliki Gidymin wyhnał z Łucka, y sobralisia wsi u welikom mnożestwi ludey swoich Ruskich, y spodkalisia z kniaźem welikim Gidyminom
- ↑ Ibidem, стор. 491–493.
