Малороссійскія приказки/Пшеныця
| ◀ Ведмежый судъ | Малороссійскія приказки Пшеныця |
Сонце да Хмары ▶ |
|
ПШЕНЫЦЯ.
Я бачывъ, якъ пшеныцю мылы;
То що найкращее зерно
У воду тильки плысь, якъ разъ пишло на дно,
Половажъ, нависна, плыве соби по хвыли. —
Прывивъ мене Господь побачыть и панивъ:
Мовъ простый чоловикъ тамъ иншый Панъ сыдивъ,
Други, задравшы нисъ, роспрындывшись, ходылы.
И здумавъ заразъ я, якъ тильки поглядивъ,
Що бачывъ, якъ пшеныцю мылы.